Wilma
Wat vertel ik over mezelf?… Ik woon in Beekbergen, ben getrouwd, heb twee kinderen, werk als echoscopist op de poli Verloskunde en ben vaak in mijn tuin te vinden. Maar eigenlijk vertel ik veel liever over tenenlezen, een hobby die de afgelopen jaren is uitgegroeid tot mijn passie!
In 2010 ben ik zomaar een keer naar een workshop tenenlezen geweest. Dus je bent gewaarschuwd als je bij mij zomaar een workshop gaat volgen. De interesse en nieuwsgierigheid was gewekt. ‘Dit kan niet waar zijn’, dacht ik toen nog. Inmiddels weet ik beter en ben ik (erkend) tenenlezer. Tenenlezen heeft mij veranderd. Ik snap gewoon beter hoe ik in elkaar zit, waarom ik doe zoals ik doe, wat bij me past en waar ik in kan groeien. Ik heb meer mensenkennis verkregen. Ik kan steeds beter zonder oordeel naar mezelf en naar anderen kijken. Kijken naar en leren van tenen blijft doorgaan.
Het was niet mijn doel om bij anderen tenen te gaan lezen. Maar na enkele zomers stiekem kijken naar tenen heb ik actief mensen gezocht die hun tenen bij mij willen laten lezen. Dat deed ik op beurzen, feestjes en via workshops. Het tenenlezen werd steeds leuker en eigenlijk ook steeds bijzonderder: ik weet meestal helemaal niets van de mensen, maar kan toch zo veel over ze vertellen. Hoe meer tenen ik zie en lees, hoe meer de (kleine) verschillen in tenen me opvallen, hoe meer combinaties ik tussen de tenen kan leggen.
Ik denk in mijn dagelijks leven vaak in tenentaal: ‘die zal wel zus of zo’n teen hebben’. Het blijkt niet altijd te kloppen, want iedereen is uniek en er zijn zoveel combinaties mogelijk binnen de tenentaal. En dan kun je jezelf ook nog gedrag aanleren waardoor je oorspronkelijke eigenschappen minder opvallen. Daar is niets mis mee. Het verhaal dat je tenen vertellen klopt echter altijd. Het is een feest van herkenning en erkenning, inzicht in mogelijkheden en onmogelijkheden.
Tenenlezen, ik krijg er energie van, word er elke keer weer enthousiast en blij van.
